மௌனங்கள் விரிந்த
பரந்த வெளியினூடே

உணர்வுகள் மட்டுமே
உணவாய்ப் போன நாட்களின்
இனிமையினூடே

உதிர்க்கும் சொல்லெல்லாம்
யாரோ ஒருவரின்
மனதுக்குள் விதையாய்ப்
போகுமென்பதை அறியாததினூடே

அறியாததின் தாகம்
உணர்ந்த பின்னே  
அது கடவுளுணர்வே,
காதலுணர்வே ஆயினும்
சாதரணமாய்த்  தூக்கி வீசி விட்டு
புதியதைத் தேடும்
புதிரான மனதினூடே

மழலை முடிந்து......
இளமை முடிந்து ......
முதுமை முடிந்து கொண்டிருக்கிறது
சலனங்களில்லாமல்.....